پریروز هم به موزه هنرهای مدرن رفتم تا نمایشگاه Objectivités رو ببینم . ماه نوامبر در پاریس و چند تا دیگه از شهرهای اروپا ماه عکسه و همه جا میشه نماشگاه عکس دید .
نمایشگاه مربوط به عکاسها و هنرمندهای فارغ التحصیل مدرسه هنر دوسلدورف Kunstakademie بود که از سال ۱۹۶۰ تا الان کارهاشون رو شامل میشد ... نمایشگاه با کارهای Gerhard Richter و Sigmar Polke که بیشتر به عنوان نقاش شناخته شده هستند شروع میشه و بعد به آثار Bernd Becher و زنش Hila که در مدرسه دوسلدورف معلم بودند ادامه پیدا میکنه این دو عکاس تخصصشون در عکاسی ساختمونهای صنعتی هست مثلا آبدارخونه ها ٫ کارخونه ها و پالایشگاهها ... و با کنار هم گذاشتن یک مجموعه ای از این عکس ها یک احساس بیطرفی و خنثایی هم به بیننده هم به موضوع میدند که از همینجاست که اسم نمایشگاه میاد ....یعنی موضوع گرایی ... که وقتی عکاس خودش و نظرش و عقایدش و دیدش در عکس محو میشه .... البته موضوع پیچیده اییه چون خود عکاسهای موضوعگرا کلی تلاش میکنند تا عکساشون جوری بشه که هست ... به قول یه دوستی it cost me too much to look cheap ... :) و آدم وقتی عکسها رو میبینه میفهمه که یک نوع سوژه گرایی مرموزی درونشون هست ...
نمایشگاه با عکسهای Hans -Peter Feldmann ادامه پیدا کرد فلدمن عکس رو به ابتدایی ترین ترکیب و ماده اش تقلیل میده ...مثلا عکسهای اتاق خوابش فقط با عکسهای تختش در موقع های مختلف روز و شب که همه مثل اکثر آثار عکاسهای مدرسه دوسلدورف به صورت سری در کنار هم قرار میگیرند .
از دیگر عکاسهای حاضر Andreas Gursky بود که عکسهای بزرگی که از جمعیت و از زاویه بالا میگیره دیگه شناخته شده است یاThomas Struth که در موزه های دنیا به جای عکس گرفتن از آثار هنری از مردم در حال نگاه عکس میگیره .... یا Thomas Ruff که با پرترت های ساکن و خنثئ اش تقریبا عکاس مورد علاقه منه ... عکسهایی که علیرغم بی بار بودنشون از نظر الکتریکی عمق غیر قابل باوری دارند .... یا Candida Höfer که از مکانهای عمومی مثل سالن کنسرت یا کتابخونه ها بدون اینکه آدمی توشون باشه عکس میگیره ... تا هم ع‍ظمت این بنا ها رو نشون بده و هم اینکه نیاز ی که این مکانها به زبون نمیتونند بیارند یعنی نیاز به پر شدن از آدم !
و عکاسی هم من نمیشناختم و در این نمایشگاه کشفش کردم Laurenz Berges بود که در عکاسی از جاهای متروکه در خانه مثلا رنگی که از دیوار داره میریزه یا جارویی که در یک راهروی متروکه افتاده هم یک حس شاعرانه به ادم میده هم با این دورافتادگی که در عکساش میشه دید یک حس درد و بیکسی ....
نمایشگاه واقعا خوبی بود اگه پاریس هستید حتما ببینید ... یا اینجا رو کلیک کنید اگه نیستید ....
نمایشگاه تا ۴ ژانویه در موزه هنرهای مدرن پاریس ( نه ژورژ پمپیدو ) ....
پستها
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر