چند هفته پیش نمایش تارتوف رو در تئاتر Odéon دیدم . در اینجا بیشتر میخوام مطالبی رو بگذارم که خیلی ازشون نگذشته باشه ولی این یکی رو استثنا قائل میشم چون خیلی خوشم اومد . کارگردانش Stephane Braunschweig بود که یکی از بهترین کارگردانان تئاتر در حال حاضر در فرانسه هستش .
تارتوف یکی از مهمترین نماشنامهای مولیر هستش همون قدری که انگلیسیها به شکسپیر و آلمانیها به گوته مینازند فرانسویها هم مولیر خودشونو دارند .
این نماشنامه که در سال ۱۶۶۴ و در دربار لویی چهاردهم برای اولین بار به نمایش در اومد داستان تارتوف ٬روحانیه مذهبیه (کاتولیک ) که مرید چشم بسته ای به نام ارگون Orgon داره و در حالیکه همه اطرافیان ارگون میدونند که تارتوف آدم دو رو و ریا کاریه ارگون به حمایت از اون ادامه میده تا اینکه یک روز تارتوف سعی میکنه زن ارگون ٬ المیر Elmire رو تصاحب کنه که در عین ناغافلی ارگون که در زیر میزقایم شده بوده مچشو میگیره . (عکس دوم ) و دست تارتوف رو میشه و با این حال سعی میکنه ارگون رو از خونش بیرون کنه و داراییهاشو با استفاده از نفوذش پیش شاه از آن خودش کنه . در این صحنه آخره که شاه وارد میشه و حق رو به ارگون میده و تار
توف دستگیر میشه .
با اینکه آدم نقش شاه رو تحسین میکنه که به این دورویی پایان میده در عین حال در کارگردانیه Braunschweig میشد در شخصیت ارگون این نیاز عمیق انسانی رو به اعتقاد دید این نیاز به باور داشتن به چیزی ماورایی و بالاتر و فکر میکنم درسته خیلیها تارتوف رو تجلی لائیسم در جامعه فرانسه میدونند ولی به نظر من نقش شکننده ارگون خودش گواهی بیشتری به نفش اعتقاد در زندگی شخصیه آدمهاست .
تارتوف اونقدر معروف شد که حتی الان در زبان فرانسه و انگلیسی کلمه Tartuffe به معنیه شخص مذهبیه دورو و ریاکاره .
در نمایش براونشوایگ شاه از درون یک تلویزیوون صحبت کرد که جالب بود :)
Tartuffe, در تئاتر ادوون تا ۲۵ نوامبر ۲۰۰۸ نمایشش ادامه داره .
پستها
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر