هفته پیش فیلم سه قسمتیه توکیو رو در UGC Les Halles دیدم . از سه کارگردان دعوت شده بود در مدح توکیو فیلم بسازند
اولین قسمت Michel Gondry کارگردان فرانسوی بود که من خیلی دوستش دارم که بسیاری از کلیپهای Björk رو کارگردانی کرده و فیلم Eternal Sunshine of a spotless mind رو ساخته و به همه توصیه میکنم دیویدی Directors Series رو بگیرند و با کاراش آشنا بشند . فیلم خیلی آروم شروع شد و خیلی از خیابونهای توکیو رو میشه دید در هنگام فیلمبرداری ... در مورد زوجی بود که دختره ترجیح میده تبدیل به صندلی بشه تا بتونه آدم مفیدتری باشه ... شوخ طبعی همیشگی دیوید گندری رو میشد در این فیلم هم دید .
فیلم دووم از Leos Carax بود که در اون یک موجود عجیب و غریب با ریش قرمز(monsieur merde ) (آقای مدفوع ) از شبکه های زیرزمینی توکیو بیرون میاد و مردم رو میترسونه یا میکشه و وقتی دستگیر میشه هیچ کس جز یک نفر نمیتونه حرفاشو بفهمه (زبونش شبیه لهستانی بود با این فرق که موقع حرف زدن بعضی وقتا خودشو کتک میزد !!!! در آخرش هم در حالیکه میخواند اعدامش کنند یه هو با نگاه به دریچه هوا ناپدید میشه !!!
فیلم سوم از Joon Ho Bong بود که در اون یک شخص منزوی که سالها از خونش بیرون نرفته عاشق دختری میشه که براش پیتزا میاوورد و برای اوولین بار از خونش خارج میشه تا اون رو ببینه و پیدا کنه . قسمت خیلی جالب فیلم جایی بود که مرد در طی سالها خونش رو با جعبه های پیتزا و کاغذ توالت مصرف نشده روی هم چیده شده تزیین کرده بود
در مجموع فیلم عالیی بود قسمت سووم خیلی خنده دار بود و من واقعا از ته دل خندیدم (چیزی که خیلی به ندرت در سینما اتفاق نمیفته ) ولی قسمت اول هم باید گفت که خیلی خوب ساخته شده بود و با ایکنه کارای تکنیکیش زیاد بود با این حال از لطافت انسانیه خارق العاده ای برخوردار بود .
پستها
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر